Omzetdromen
Giovanni was helemaal weg van internet. Rondom zijn wijnmerken wilde hij websites maken die werelden van belevenis waren. In 2010 werd er nog veel gedroomd op internet, en weinig omgezet. “Het betaalt zichzelf indirect terug” was het idee. Giovanni dacht dat met een sterke online presence de flessen vanzelf uit de schappen zouden vliegen.
Flashback
Voor Si Soave, een frisse witte wijn in een opmerkelijke fles met een zwanenhals, had hij een wonderlijk marketing-concept bedacht: hij wilde zijn consumenten de vraag meegeven “What did you do with the bottle today?”. Op de website zouden dan ingezonden foto’s komen van fans die de fles op een creatieve manier hadden gebruikt.
Voor de Pinot Grigio Luna di Luna wilde hij Venetië online nabouwen, en er een carnaval laten plaatsvinden voor de Luna di Luna-liefhebbers. Dat werd natuurlijk allemaal te duur voor een wijntje, maar we hebben er toch een mooie website van weten te maken. Giovanni was tevreden met de sites, die allemaal gemaakt waren in Flash. Daar bouwde je destijds dit soort sites mee. Maar er was net een schokgolf door de Flash community gegaan.
Flash was een op vector graphics gebaseerd platform waarmee je animaties, games, en websites kon maken. Het werd oorspronkelijk gemaakt door Macromedia inc. Flash-technologie was in de vroege jaren 2000 wijdverbreid. Nike, Disney, HP, HBO, iedereen had een Flash website. YouTube videos waren in Flash gecodeerd.
In 2005 kocht Adobe Macromedia. Toen begon het gedonder. Steve Jobs van Apple vond dat Adobe nu wel erg groot werd. Hij had net een nieuwe telefoon in ontwikkeling, de iPhone, en besloot daar geen Flash op toe te laten. Om veiligheids-issues, werd gezegd (in werkelijkheid was onmin tussen Apple en Adobe de oorzaak). In april 2010 publiceerde Jobs zijn passief-agressieve gedachten over Flash, en ik wist meteen: nou is het gedaan. We hadden wel een stuk of vijftien Flash websites in beheer, en die zouden allemaal om moeten.
Flash en Apple
Hoe moest dat met de werelden van Giovanni? Voordat we daar een goed antwoord op hadden geformuleerd, bestelde hij alweer een nieuwe wereld. Deze keer was zijn grootste merk aan de beurt, VOGA. We gooiden het over een andere boeg, en stelden voor om VOGA via een nieuw medium te promoten: Facebook. Om de zaak samen te bespreken togen Daniël en ik naar Italië.
Giovanni’s kantoor was gevestigd bij Verona. Daar in de buurt, aan het Gardameer, ligt Bardolino. Dat was onze bestemming. Op de snelweg rij je van het ene dal vol wijnranken naar het andere, tot je op de B-weggetjes in lagergelegen gebied tussen de olijfbomen, amandelbomen en cypressen volledig de weg kwijtraakt vanwege de gebrekkige Italiaanse bewegwijzering. We zijn vast drie keer langs het hotel gereden, maar het was de tocht waard.
what about twitter?
Eindelijk ontmoetten we dan Giovanni in levenden lijve. Hij beantwoordde aan de verwachtingen: klein, gitzwart haar, strak pak, en de hoffelijkheid zelve. Vanzelfsprekend nam hij ons voor de lunch uit eten bij een bistro met heerlijke kreeft en witte wijn.
Toen kwamen de besprekingen. Van Facebook had Giovanni nog niet zoveel begrepen. Niemand eigenlijk, Facebook zelf ook niet. Maar Giovanni begreep wel dat zijn Flash sites hun einde naderden en de social media in opkomst was, dus hij was geïnteresseerd. En toen kwam de uitwisseling die we nu, negen jaar later, nog wel eens nadoen.
Giovanni zei: “But what about Twitter?”
En ik zei: “What abóut Twitter?”
Ik zag dat helemaal niet voor me, wijnen-presence op Twitter. Dus ik liet hem zijn eigen vraag beantwoorden. Wat een domme arrogantie! Of scherp inzicht?
