In april 2020 schreef ik een blog over de eerste lockdown. Toen was alles nog nieuw, alles nog vers. Het nieuws ging er nog in als koek. De refresh button en ik waren dikke mik. ‘Weten ze al meer? Hoeveel besmettingen vandaag?’ Ik schreef over hoe ik, net als de rest van Nederland, thuis kwam te zitten. Thuiswerken. Bleh. Ik schreef over hoe ik daardoor een beetje lost was.

We zijn nu bijna een jaar verder. Een jaar! Wow. Nieuws lezen? Ik kan geen nieuws meer zien, die refresh button kan m’n rug op. Net als corona trouwens. Ik, braaf burgertje van Nederland, word horendol van het nieuws. En met mij vele andere burgertjes van Nederland, denk ik zo. En als we dan toch bezig zijn; weet je wat nog meer m’n rug op kan? Het werkende leven vóór corona. Oeps, schreef ik dat hardop? Help, mijn baas leest dit… daar gaat m’n vaste contract!

Oké, laat ik het dan maar even uitleggen. Een open brief aan mijn bazen, redden wat er te redden valt, voordat ik mijn biezen kan pakken:

Beste Daan & Maan,

Ik moest even mijn draai vinden in deze coronatijd, maar ik heb nieuws: het is verdraaid de beste draai die ik ooit heb gevonden. Of draai ik nu door?

Eigenlijk wil ik jullie gewoon bedanken. Voor een paar dingen.

Bedankt voor jullie verjaardagscadeautje aan mij vorig jaar: de hardloopschoenen. In mijn vorige blog over corona schreef ik dat ik fanatieker ging hardlopen doordat de sportscholen de deuren moesten sluiten. Elke dag naar Amsterdam op en neer hoefde niet meer. De reistijd ging van 90 minuten per dag naar 30 tellen per dag, dus besloot ik overdag tijd te maken voor hardlopen. Even de hartslag omhoog, vitamine D omhoog, dopamine-levels omhoog – dat doet een mens goed! Ik kan rustig zeggen dat dat hardloopfanatisme is omgezet in een doorgedraaide hardloopverslaving. In de beste zin van het woord. Ik heb mijn refresh button ingeruild, nu zijn die hardloopschoenen en ik dikke mik!